Հորդառատ անձրևին է երևում սիրո անմնացորդությունը, բայց դու ջերմություն ես սիրում, այն էլ չափավոր: Դժվար թե մտածես քեզ սիրողների մասին: Անձրևի ընթացքում էլ երևի քնում ես: Մեղավոր ես: Քնում ես, որ չտեսնես ինչպես են սիրում: Սիրո մասին երևի թե ամենամեծ տողերն արդեն գրվել են: Նույնիսկ սառած թեյը խմելը կարող է քեզ ինչ-որ մեկին հիշեցնել. այդիսկ պատճառով դու երևի դժվարությամբ ես այն խմում: Անիմաստ է քեզ ասել, որ այնքան դժվարությամբ, ինչպես դու խմում ես եռման թեյը, մարդիկ սիրում են այդպես: Խմիր օրական 3-4 բաժակ դառը սուրճ ու հասկացիր, թե որքան դառն է ամեն ինչ այդ միակի գնալուց հետո: Շտապիր մեղադրել ինձ սերն ու սուրճն իրար խառնելու համար: Սերը չեն նախատեսում այնպես, ինչպես դու մտածում ես օրվա ընթացքում քո ուտելու մասին: Երևի թե գիտես, որ անգամ սոված են սիրում, բայց ինքդ միշտ կուշտ ես: Սիրո առաջ դու ամենամեղավորն ես:
Ոչինչ էլ առաջվանը չէ: Ցավը գիտե՞ս որն է. հիշելով ամենը՝ տպավորություն է, որ ոչինչ չի էլ եղել: Երևի դու դպրոցում ամենալավն էիր մաքրում գրատախտակը: Դպրոցից հետո էլ քո մեջ այդ սովորությունը մնացել է: Վարար գետն անգամ անկանգ ճանապարհին ինչ-որ բաներ խնայում է...:
Չգիտեմ, մարդիկ այս տարօրինակ քաղաքում նույնքան տարօրինակ էլ սիրում են: Ես չեմ քնում, որպեսզի դասավորեմ տողերս քո մասին, բայց գրելիս ուզում եմ քնել, որովհետև վերջերս կտրուկ բարձրացել է երազում քեզ տեսնելու հավանականությունը:
