Քեզնից, հրաշք...

Այո, դու կաս և դու եղել ես, այդ ես եմ կարծել, թե նոր ես եկել, անակնկալ, գուցեև սպասված...
Րոպե էլ չանցած քեզ հետ խոսելիս, ապրեցի զարմանք ու տարակուսանք. հագեցրի կարոտ ու մի մե՜ծ զգացում...
Միաժամանակ տարածվելով ազնվագույն տեսակիդ մեջ՝ ինքդ հասցրիր մրրիկի պես թափանցել հենց իմ հոգու մեջ...
Ամեն բան կանգնում կամ փլուզվում է այն հեքիաթի շուրջ, որն անվանեցինք սքանչելագույն...
Նախկինում էլ ես միշտ խոսել եմ գուցե հենց քեզ հետ, հենց նույն հեքիաթում, նույն տողերով...