-Ինչո՞ւ. ի՞նչ կա աղմուկի մեջ:
-Ձայներ, անհանգստություն, մարդիկ...
-Մարդի՞կ, գիտե՞ս՝ իմ լռության մեջ մարդիկ ու անհնգստություն ավելի շատ կան:
-Հմմմ, իսկ լռությունը քեզ չի անհնագստացնո՞ւմ:
-Իհա՛րկե անհնգաստացնում է: Տե՛ս, արդեն լուսաբաց է, իսկ ես նոր-նոր եմ պատրաստվում քնել:
-Փաստորեն և՛ լսածդ աղմուկում, և՛ ապրածդ նույնն են. մարդիկ, ձայներ, բղավոցներ:
-Ո՛չ, հոգիս. զգացածս լռությունում նրանք են, ովքեր աղմուկում անձայն են...
-Հմմմ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий