Ոչինչ այլևս առաջվանը չէ: Չգիտեմ, թե ինչպես է չափվում գեղեցիկը, որովհետև երբ կողքիդ էի, գեղեցիկը չէի նկատում... ոչինչ չէի նկատում: Դու գնացել ես՝ ոչինչ չթողնելով և ոչինչ չտանելով: Չգիտեմ նաև, թե ինչպես են գնում մարդիկ: Մի օր երևի մենք կհանդիպենք փողոցում. ոչ լայն մայթին, որպեսզի ստիպված լինենք ճանապարհը զիջել միմյանց: Բախտը մեզ հիմա էլ լայն մայթեր չի տա: Չգիտեմ՝ ով մեզնից կգա ընդառաջ և ով հետ, կամ էլ դու մինչև հանդիպելը կանցնես փողոցը սովորությանդ համաձայն: Գուցե մենակ չլինես փողոցում...:
Առաջին անգամ հետ գնացի նույն փողոցով դարձյալ քայլելու, որպեսզի գլիցինիաների հոտը դարձյալ զգամ: Ու այս քաղաքում եզակի հանդիպող գլիցինիաների հոտը քեզ է հիշեցնում: Երևի շարունակեմ ծխել բացակայությունդ, ավելի դառը բան չկա: Հակադրությունը իմ ու քո չմիասնության ամենալավ պատկերն է: Գունավորն ու անգույնը մեզնով երբեք չեն միախառնվել:
Комментариев нет:
Отправить комментарий