Մենք ամուսնացանք․․․

Մենք ամուսնացանք աշնանը։ Միգուցե ամենագեղեցիկ աշնանը, որի գեղեցկությունն այդպես էլ չհասցրինք զգալ․․․

Մենք ուշացանք նույնիսկ մեր ամուսնական ճանապարհորդությունից՝ այդ մեկշաբաթյա մեղրամիս կոչվածից․․․։ Առհասարակ, ամուսնությունը գիտակից մարդու հասարակածն է, կյանքի ամենակարևոր իրադարձությունը։ Պետք չէ հանճարորեն ձևակերպել երբեմնի արտասանված ամենավեհ մտքերը, բայց մարդիկ բաժանվում են հավաքականորեն, ամուսնանում՝ յուրովի։

Մեր հարսանիքը հոգնակի դարձավ, մենք միգուցե 1․5 հարսանիք ունեցանք․․․ մենք ամուսնացանք պատերազմի և խաղաղության ճամփաբաժնին, աշնան տաք և ցուրտ օրերին։ Մեր, տրամադրության մեջ չտեղավորվող, «հարսանիքներին» կրկնակի հրճվեցինք և կրկնակի ապրեցինք։ Մարդիկ ամուսնանում են, բաժանվում, դարձյալ ամուսնանում, իսկ մենք միմյանց հետ 2 հարսանիքներով ամրագրում ենք մեր միությունը․․․ մենք այստեղ ևս չտեղավորվեցինք տրամաբանության և մտածողության մեջ։ 

Գիտե՞ք ինչ են զգում զույգերը, երբ հյուրերին հրավերներն ուղարկում են 2 անգամ․․․ ճիշտ է՝ մենք եկեղեցում մեկ անգամ խոստացանք լինել միասին, սակայն երկու հարսանիք է, քանի որ կրկնապատիկ ուրախ ենք միմյանց հետ ամուսնանալու համար․․․ 

Իհարկե ամուսիններն ունեն թերություններ․․․ Քարնեգիի տեսությունը հենց այդ մասին է․ եթե ամուսիններն անթերի լինեին, ապա չէին ամուսնանա իրենց կանանց հետ։ Իհարկե հիմնավոր հակասությունը ամուսնությունը կյանքի կարևորագույն անցումը դարձնելն է։ Իսկ մենք եկել ենք համոզելու, որ ամուսնությունից հետո, այո՛, կյանք կա։ «Փոքրիկ իշխանի»՝ ընտելացրած սիրելիի համար պատասխանատու լինելուց վերև էլ մի քայլ կա․ ասել, որ այդ բոլոր ճանապարհները հարթ են, նույնն է, ինչ ոչինչ չասել։ 

Ամուսնալուծվելու համար նախատեսված զգեստներ չկան, օրացույցներում կարմիրով չեն նշվում այդ օրերը, ամուսնալուծվելու օրը գինովցած հյուրերը երջանկություն չեն մաղթում նորաբաժաններին․․․ ուրեմն հարսանիքը ամենագեղեցիկ տոնն է, որը կարելի է ապրել։ Ինչո՞ւ են սեփական ծննդյան տարեդարձը, Ամանորը այդքան սպասելի և գեղեցիկ։ Բացի այն, որ այդ շարքային օրվանից հետո գալու են դեռևս անհայտ և անակնկալներով լի օրեր, այլ նաև մի կարևոր բանի համար․ այդ օրը մարդիկ ավելի շատ են հավատում հրաշքին, քան մնացած 363 օրերին։ Մենք եկել ենք կոտրելու նաև այդ կարծրատիպը։ Ամուսնանալիս ևս պետք է երազանքներ պահել։ Ամուսնության առանձնահատկությունն այն է, որ այդ երազանքները կատարվում են հաջորդ իսկ օրվանից։ 

Դարձյալ չձևակերպելով՝ պետք է արձանագրել, որ «ամուսնությունը թթու թան չէ, ամեն մարդու բան չէ»։ Երևի նորապսակները չպետք է գրեն ամուսնության մասին, քանի որ հիմնականում տողերը գրվում են տարիներ անց։ Սակայն մենք մենք չէինք լինի, եթե չկոտրեինք նաև այս կարծրատիպը։ 

Սիրո մասին գրում են բոլորը․․․ երևի թե, նույնիսկ կիսագրագետները։ Սիրո մասին շատ բան գրել պետք չէ, երբեմն ընդամենը 5 տառ՝ «սեր իմ» գրելը և ուղարկելը սիրելիին բավական է։ Սիրո մասին խոսում են բոլորը՝ դեռահասները, հաջողակներն ու աղքատները, խաբվածներն ու այդ զգացմունքից հեռուները․․․ մի խոսքով բոլոր նրանք, ովքեր սիրում են, կամ գոնե ձևացնում են, թե սիրում են։ Ամուսնությունը այլ է, այն նախ երկար է գրելու համար, նաև բարդ է ապրել։ Իրականում բարդ է նաև ամուսնանալ, քանի որ այդժամ ամեն ինչ իմաստավորվում է ավելին, քան նախորդած բոլոր իրադարձություններում։ 

Մեր աղավնիներն ուրախ էին և ազատ։ Հետաքրքիր է՝ քանի զույգեր են ձեռքերի մեջ առել նրանց․․․ մտածե՞լ ես, թե ինչքան թանկ են աղավնիները։ Նրանց վայրկյաններ տևող թռիչքի համար բավականին բարձր գին է վճարվում։ Նրանք թռչում են և րոպեներ անց հետ կանչվում՝ նախապատրաստվելու հաջորդ թռիչքին կամ անցնելու ձանձրալի վանդակը։ Ի՞նչ են մտածում աղավնիները, սիրո՞ւմ են արդյոք իրենց աշխատանքը․․․ 

Ինչպես լինում է հեքիաթներում, աշունը զիջում է իր տեղը ձմռանը։ Մենք հասցրինք վերաձևակերպել գրեթե ամեն ինչ, ինչ կա մեր շուրջը։ Մեր սիրո աշունը կրկնվեց․․․ մենք ամուսնացանք։