Ցերեկը, երբ աղմկահար քամին օրորում է երիցուկը... այն դառնում է ավելի թեթև ու տարուբերվում համատարածում, իսկ երեկոյան այն որքա՜ն խորհրդավոր է... իսկ ինչքան խորհրդավոր ես դու երեկոյան, ինչքան շքեղ ես ցերեկը... քեզնով օրի մասերն են տարբեր և ոչ դու ես տարբեր այդ ընթացքում...
Երբ ձեռքերդ սահում են երիցուկների միջով... կարծես այդ ծաղիկները փարվում են քեզ, զգում են զարկերակդ... երիցուկների մեջև ձեռքդ թվում է քամու գրկում...
Комментариев нет:
Отправить комментарий