...Եվ հայացքի մերթընդմերթ բեկումներ, որոնք ավելի խոհուն դարձրին քեզ... գիտե՞ս՝ մի բան նկատեցի. այդժամ դու մոռացել էիր, թե որքան գեղեցիկ ես և գերող... դու անկեղծ էր, անգամ անհոգ և... քեզ կորցրած... քո ժպիտը մեկ այլ անկեղծության անհունից էր, անհանգստությունդ՝ մեկ այլ խորության... դու այդպես ավելի գեղեցիկ էիր...
15 րոպե և դու արդեն հասու չէիր ինձ, բայց ինձ մոտ էիր... դու այդ կարճ ժամանակահատվածում հասցրել էիր քեզ ամփոփել իմ մեջ... ներաշխարհումս դու ձայնում էիր... գարնանագալը...
Комментариев нет:
Отправить комментарий