Երկերեսանի ու ջերմասառը պատուհանից այն կողմ ձյունն իջնում է անշտապ, իսկ հիշողությունս արագացնում է սրտիս աշխտանքը, որն էլ իր հերթին շնչառությունս ավելի խորքային է դարձնում... շունչս ագահորեն հպվում է ապակուն ու... քրտնած «գրատախտակը» քո մատների կարիքն է զգում. նուրբ ցուցամատերդ պիտի միացման կետից կորագծերով առանձնանային ու պատկերեին սիրո խորհրդանիշը...այնինչ քո մատերի փոխարեն ափս ջնջում է ապակուն նստած գոլորշին... սրտագիծ փաթիլների փոխարեն ձյան գրոհը ես տեսնում էի առանց գոլորշու շղարշի... հերթական չստացված պատկերի նման քո բույրն էլ անդարձ ջնջվեց իմ գրկի խորքում...
Комментариев нет:
Отправить комментарий