Ձյունանիստ այգում, ուր դեռ մարդկային ոտնահետքը չէր գծանկարել համատարած ճերմակությունը ճեղքող ուղին, սպիտակության հետ համադրվող շունը ակնդիր զննում էր ծառաթափ ձյան արագահոս փաթիլները: Շան հայացքը հանկարծ որսում է այն աչքերը, որոնք ակնթարթային վախով նայեցին իր նորանկատ, բայց արագաշարժ պոչին: Կենդանու հայացքը համբերատար ճանապարհեց օրիորդին, մինչև ծառուղու ավարտը, ապա նորեն բեկվեց ճանապարհին՝ այլ անցորդի դիմավորելու միտումով:
Օրիորդի աչքերը չէին կտրվում սպիտակափառ ծառերից, որոնողական հայացքը փնտրում էր կարճահասակ ծառերի չոր ճյուղերը շարժող ճագարին, որն արդեն հասցրել էր մեղմ ժպիտ հաղորդել մենուհու գեղեցիկ դեմքին: Ձյունն ընդունում էր առաջին քայլերը, որոնք աղջկան դարձրել էին երեխա... ամեն անգամ քայլ անելիս ժպիտ և հրճվանք...
Ողջույն օրիո՛րդ... Դուք անչափ գեղեցիկ եք:
.jpg)
Комментариев нет:
Отправить комментарий