Նայի՛ր, ի՜նչ մերկ է երկինքը... հոգնել է անթափանց մշուշի զգեստատիպ կոծկումներից... այս գիշեր բացել է իր ճերմակ կուրծքը, այո՛, լուսինը, որն ազատ կարող է վայելել երկնային պարզությունը: Մշուշն այլևս կրծկալի նման նրան չի գրկի... լիալուսինը հոգնել է գուցե կիսալուսին լինելուց ու անընդհատ մի աչքով ամայություն շնչելուց... այդ կուրծքը ոչ մի կրծկալ այդպես չի գեղեցկացնի, որքան թափանցիկ զեփյուռը: Մթությունն էլ անզոր է անշող լուսնի դեմ. և կեսգիշերին ամենն է անզոր լուսնի դեմ...
-Արի՛ շատացնենք այս կեսգիշերի բազմակետերը. շուտով երկինքը կամաչի լույսից ու անհուններում կթաքցնի ճերմակ կուրծքը...
Комментариев нет:
Отправить комментарий