Կեղծ ես, անօգնականս

Դու կեղծ ես անուշս... հպարտ քայլվածքումդ մի կծկված անօգնական է նիրհում, աներեր դիմագծերումդ՝ ատամներդ անհանգիստ կերպով շուրթերդ են կրծոտում... գիտե՞ս՝ միայն աչքերդ է, որ կոպերովդ երկար չես փակի... կնայես մի կետի ու հայացքդ նորեն կբեկվի ինձ: Հպարտս, ոչինչ չես թաքցնի ինձնից. ներաշխարհդ իմն է և դու փորձիր թաքցնել հենց այդ գլխավորը:

Հիշում եմ՝ երբ կողքիս էիր ժպիտդ թաքցնելու անգամ փորձ չէիր անում... իսկ հիմա թեթև ժպիտ ու անօգնական մռայլությամբ կձևացնես, թե իբր տխուր ես... այո՛, տխուր ես, բայց ձևական... ձևական հպարտ ես դու, ա-նօգ-նա-կա՛-նըս...

Լուսանկարը՝ Tamara Martens-ից